Facetom ku przestrodze

No i się porobiło! Chyba na własną prośbę stracę mojego Naja. Trudno.

Dwa lata z wielkim hakiem naszych niezwykłych spotkań trzeba będzie odłożyć ad acta.

Zrobiło się rutynowo. Nie mówię tu o działaniach z mojej strony, ale o nim. Spotykaliśmy się w celu kochania ze sobą ze średnią raz na tydzień. Każde nasze zbliżenie było nie krótsze niż 3 godziny i każde inne, bo ja ― nie wiem skąd mi się to brało - stosowałam coraz to inne pieszczoty, dotknięcia, sposoby jego zadowolenia. 

On, dziadek, przy mnie odżył, znalazł nową wartość seksu. Wyprowadziłam go na nieodkryte tereny wspólnych doznań. Chociaż wcześniej marzył mu się teoretycznie taki pełny seks (tantryczny), ale myślał, że to naprawdę nie jest możliwe. 

Ja też miałam podobne fantazje i dzięki niemu udało mi się je zrealizować, a to dlatego, że potrafił dorównać mi kroku w długości czasu zbliżenia dzięki wyuczonej umiejętności powstrzymywania wytrysku i fenomenalnej sprawności fizycznej. 

Nie jakieś wyszukane nowoczesne techniki z użyciem specjalnych akcesoriów, bez których młodsze pokolenie już nie potrafi się kochać, tylko zwykły seks z użyciem wyobraźni i sprawności ruchowej.

Niestety, przez te wszystkie lata zbliżeń nie zdarzyło się tak, żebym osiągnęła z nim zwykły, w rozumieniu tradycyjny, orgazm. Nie marzę już o tych kaskadach orgazmów opisywanych w różnych opowiadaniach erotycznych, bo to czysta fantazja, ale o tej prostej kulminacji, jaka czeka mnie z innymi.

Panuje stwierdzenie, że nie wielkość przyrodzenia, lecz technika pier...nia daje maksimum zadowolenia. 

Po raz kolejny stwierdzam, że na dłuższą metę guzik prawda. Można sobie jakiś czas oczy mydlić, ale fakty są niezaprzeczalne (a raczej ich brak). Można dawać siebie bez reszty osobie, z którą się żyje na stałe, której się przysięgało to i owo, którą się prawdziwie kocha, podziwia, szanuje, z którą się ma dzieci, ale spotykać się po to, żeby się wyżyć seksualnie i mieć z tego satysfakcję bez orgazmu można tylko do czasu.

Kiedyś się starał, żeby mi dogodzić, ale chyba w momencie, kiedy został przeze mnie upewniony, że jest niesamowity, bo seks z nim jest inny ― to słynne porozumienie, bliskość, podobna seksualność, wymiana oddechów i podtrzymywanie wzwodu mięśniami pochwy w czasie długich rozmów w towarzystwie wina - przestał ponawiać próby zrobienia mi dobrze w tym prostym sensie. Stwierdził kiedyś już, że nie potrafi mnie zaspokoić, a teraz, przyparty przeze mnie, że tak powiem do muru, stanowczo zrezygnował, twierdząc, że nie umie.

To mnie załamało. Stwierdziłam, że wszystko to była tylko taka gadka, że jestem nadzwyczajna, idealna, niesamowita, że mam cudowną cipkę itp. itd. Takie branie pod pic, żebym tylko przyszła i się z nim kochała.

A ja? Co ja mam z tego? 

Wreszcie dałam wyraz swojemu niezadowoleniu, niespełnieniu i poczuciu wykorzystania.

Zawsze, kiedy finalnie już dopuszczał do swojego orgazmu powtarzał, że jest egoistą. Mówiłam, że nie, że należało mu się po tych kilku godzinach prób. Czyż nie byłam wyrozumiała, za dobra, zbyt mało wymagająca?

Ciekawe, co do niego dotrze. Niech się dzieje co ma być. 

Potrzebuję jakiegoś trzęsienia ziemi, faceta z jajami, może nawet i czasem ostrego, przykrego w traktowaniu, może nawet czasami "capiącego", ale niech się wykaże, niech mi dogodzi od czasu do czasu, a nie głaszcze i obsypuje pochwałami bez upragnionego skutku.

Dobra dupa potrzebuje prawdziwego zaspokojenia. Przecież nie ja jedna osiągam orgazm pochwowo-łechtaczkowy. Do tego jednak potrzebny jest większy penis.

Zawsze się staram jak mogę, żebym i ja miała pełną satysfakcję, bo wtedy jest to całkowite spełnienie, tylko ile można? Przekonuję się, że gdyby jego członek był większy byłoby to całkiem łatwe.

Panowie, nie spoczywajcie na laurach! Starajcie się, bo też możecie stracić najlepszą okazję swojego życia ;)